Opis

U Gaudeamusu, Elijade je prešao sa koncepta na likove, inscenirao je diskusiju kao sukob između različitih ljudi, kao “pozorište ideja” koristeći međutim stvarne pojedince…

Ono što su likovi u prvom romanu zamišljali, svaki polazeći od sopstvenih opsesija, i prikrivajući ih, sada izlaže pripovedač, da ih se oslobodi i na taj način stvori polazište za portret generacije, koja je sa istorijske tačke gledišta stvarna.