Opis

U Poetici moderne drame, svojoj novoj i najsveobuhvatnijoj knjizi, Žan Pjer Sarazak nastoji da definiše novu paradigmu dramske forme, čiji koreni sežu u poslednje decenije XIX veka, a razvoj i preobražaji traju do današnjih dana. Njegovim temeljnim istraživanjem uspostavljena je nesporna veza između prvih primera pozorišne moderne, Ibzenovih, Strindbergovih i Čehovljevih komada, i onih najrecentnijih, bilo da je reč o delima Franca Ksavijera Kreca, Edvarda Bonda, Hajnera Milera, Tomasa Bernharda, Sare Kejn ili B. M. Koltesa i mnogih drugih. U tom, gotovo vek i po dugom vremenskom rasponu, Sarazak temeljno analizira, pored pomenutih autora i mnogih drugih, još i Pirandelove, Brehtove, O’ Nilove, Beketove, Ženeove drame, prateći tako sve obnoviteljske procese u dramskoj književnosti XX veka, koji su doveli do pojave raznih oblika „otvorenog (dramskog) dela“.

U novoj dramskoj paradigmi nije reč o tome da se razvija i privede kraju radnja ovog ili onog lika ili grupe likova (drama u životu), već da se ispita suština same čovekove egzistencije – afektivne, socijalne, etičke, političke, metafizičke (drama života). Ne prihvatajući ideje o „dekadenciji“ (Lukač), zastarelosti (Leman) ili smrti drame (Adorno), Poetika moderne drame predočava promenljive konture jedne slobodne forme, koja, međutim, ne znači i odsustvo forme. Analizirajući reprezentativna dela preko šezdeset dramskih pisaca, Sarazak piše i jednu atipičnu istoriju dramske književnosti, u kojoj pisci i dela međusobno komuniciraju, čuvajući pritom svoju autentičnost.

Ova knjiga namenjena je svima koji se, bilo kao teoretičari ili kritičari, bilo kao praktičari, bave pozorišnom umetnošću. Ona tumači razloge i posledice prelaska sa tradicionalne na novu paradigmu dramske forme i otkriva niz nepoznatih ili nedovoljno poznatih pisaca i dela. Praktičari će u njoj pronaći dragocen materijal za svoj rad, pisci steći sagovornike i srodnike, a pozorišni ljubitelji izoštriti svoju percepciju i tako sebi olakšati razumevanje modernog teatarskog čina.