Opis

Nasuprot ovom romanu i njegovom ideološkom kontekstu, odnosno u njegovoj dubini, stoji dominantna psihološka struktura društva kao filogenetski preneseno naslijeđe, toliko urezano u nesvjesno da čini samu strukturu psihe i suptilnu karakterizaciju svih likova pojedinačno. Osobito u epizodama u kojima se kroz njih manifestira karikaturalna slika nacionalnog stereotipa ili karakterističnih oblika kolektivne svijesti.

Rekapitulacija  je crnohumorna perspektiva i otvorena kritika puna suptilnog sarkazma, instrument mišljenja i spoznaje, naličje suvremene mitologije. Mihail Epštejn kaže: „Prostor između riječi i slike u antičko doba popunjavan je ritualno, au novije vrijeme – totalitarno –  na tom je tragu stvorena Rekapitulacija  – kao ideja trajanja u svijetu koji je zaboravio svoje postojanje, svoje. početni smisao i autentičnost.