Opis

Zašto se slikar u 21. stoljeću ne bi usudio stvarati kao ikonopisac, po uzoru na čestite stare uzore, i nije li jedna od najboljih pouka starih majstora da „slikarstvo nema poezije“?

Predrag Milošević u svom radu pomno istražuje tehnološke procese velikih majstora koji su omogućili slikarstvo nesvakidašnjeg izgleda, poput ikonografije, renesanse i baroka.

„Kad kažemo „tajne starih majstora“, mislimo na brojne teorije koje su mistificirale slikarsku praksu 15., 16. i 17. stoljeća. Najveći doprinos ovoj mistifikaciji je prepričavanje, prepisivanje, prevođenje i reprintiranje zapisa djela starih majstora. Dodatnu zabunu činili su restauratori i konzervatori iz prethodnih razdoblja koji su slike olako tumačili tehnološki i restaurirali ih površnim pristupom. Promotrimo li rad starih majstora pažljivije, a najprije otklonimo kićene dodatke i pisarske zablude vezane uz njega, primijetit ćemo s kakvom su posebnom pažnjom i pažnjom stari majstori pripremali ulje. Jedna od čestih zabluda danas je da se može slikati proizvodom s oznakom laneno ulje, a još veća zabluda je da su stari majstori slikali njime. Korištenje ulja u izvornom stanju stvara brojne poteškoće kao što su: sporo sušenje, neželjeni tragovi kista, tamnjenje i boranje naslikanog sloja. Pokazalo se da je priprema i modifikacija ulja za slikarsku uporabu nužna. Može se reći da se u ovakvom načinu mijenjanja svojstava ulja kriju neke od velikih tajni starih majstora“, objasnio je svoju namjeru i cilj autor.